COVID-19 pandemisi süresince tecrübe edilen uzaktan eğitim, farklı boyutları ile akademik
çalışmalara konu olmaktadır. Bu çalışma, öğretmenlerin eğitim/öğretim deneyimlerinin dönüşmesi
hususuna odaklanmakta, “Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi” öğretmenlerinin uzaktan eğitim deneyimini
nasıl anlamlandırdıklarını araştırmaktadır. Fenomenolojik desenin kullanıldığı çalışmada
fenomenoloji geleneğinin kavramsallaştırmalarına ve geleneğe mensup çağdaş felsefecilerin
değerlendirmelerine de başvurulmuştur. Araştırmanın çalışma grubunu Türkiye’nin farklı
şehirlerinde görev yapan 50 Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi öğretmeni oluşturmaktadır. Katılımcıların
uzaktan eğitim deneyimlerini anlamaya yönelik sorular neticesinde ulaşılan bulgular analiz edilmiş,
“algılayan öznenin deneyimlerindeki değişim”, “okul iklimi ve sosyal duygusal becerilerin gelişimi”,
“uzaktan din ve ahlak eğitimi deneyimi” ana başlıkları altında kategorize edilip yorumlanmıştır.
Araştırma neticesinde ortaya çıkan tablo, uzaktan eğitimin okul ikliminde gerçekleşen
eğitim/öğretimin ikamesi olamayacağını ortaya koymaktadır. Buna göre uzaktan eğitim bazı
avantajlar sağlasa da, bedenen hazır bulunuş ve mekân ortaklığı, Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi
dersinin amaçları söz konusu olduğunda müfredatın aktarımının ötesinde sonuçlar taşımaktadır; oysa
uzaktan eğitim, bu kazanımların birçoğundan öğrencileri mahrum bırakmaktadır.
The distance education process experienced during the COVID-19 pandemic has been
the subject of academic studies with its different dimensions. This study focuses on the
transformation of the teaching experiences of Religious Culture and Moral Knowledge teachers.
The study used the phenomenological design. The research study group comprises 50 teachers
working in the different cities of Turkey. The findings were analysed and interpreted under the
main headings of “change in the experiences of the perceiving subject”, “development of socialemotional skills in school climate”, “the experience of distance religious and moral education”.
The picture that emerged from the research reveals that distance education cannot be a substitute
for education in the school climate. According to the teachers, although distance education
provides some advantages, physical presence and spatial partnership are significant for the
Religious Culture and Moral Knowledge courses. Distance education has deprived students of
many achievements they can gain in the school climate.
