Akademik Veri Yönetim Sistemi
Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, cilt.39, sa.2, ss.1-22, 2022 (Hakemli Dergi)
Aynı kanaldaki bir dili öğretme ile D1’den farklı kanaldaki bir dil öğretme konusu farklı öğretim yaklaşımları ve
stratejileri içermektedir. Öte yandan, artan kurs sayısına rağmen yetersiz kuramsal ve deneysel bilgi nedeniyle işiten
bireylere D2 olarak TİD öğretiminin eğitsel standartlarında birçok önemli problem bulunmaktadır. Ayrıca kanun
yapıcıların, görsel-uzamsal modaliteye ve TİD’in dilbilgisine ilişkin bilgilerinin sınırlı olmasından dolayı henüz
sürdürülebilir bir dil edinim planı sağlanamamıştır. Eleştirel türdeki bu makale, TİD eğitimindeki müfredat tasarımı,
öğretmen nitelikleri, edinim planlaması gibi farklı görünümlerdeki uygulamaları gözden geçirmekte ve iki farklı temel
soru sormaktadır: (i) İşiten bireylere D2 olarak TİD öğretimi geleneksel olarak nasıl gerçekleşmektedir? ve (ii)
modaliteye özgü gereksinimleri sağlamak amacıyla D2 kursları nasıl tasarlanmaktadır? Elde edilen sonuçlar, kullanılan
TİD müfredatlarının (MEB, 2011a; 2011b; 2021) Türkçe’nin dilbilgisel ve sözlüksel özelliklerinin temel şekilde
uyarlanması olduğunu ve dolayısıyla, bu “konuşma-temelli” yaklaşımın işiten D2 öğrencilerine, TİD kullanarak
herhangi bir etkileşime girme ve iletişim kurma olanağı sunmadığını göstermektedir
The issue for the teaching a language with the same modality and a language with a modality being different from L1
involves various teaching approaches and strategies. However, due to limited theoretical and empirical knowledge
there are a large number of serious problems on pedagogical standards in TİD teaching for hearing L2 learners despite
a growth in the number of courses. In addition, a sustainable acquisition planning has not yet been achieved due to the
limited knowledge of policymakers on visual-spatial modality and TİD. This critical paper is an overview of the current
implementations in different aspects such as curriculum design, teacher qualification, acquisition planning etc. in TİD
pedagogy and addresses two basic questions: (i) how is TİD traditionally taught for hearing learners as a L2 in
classrooms? and (ii) how are the L2 courses designed to ensure the modality-specific requirements? Overall, the results
demonstrate that TİD curricula (MoNE, 2011a; 2011b; 2021) currently in use are mainly adaptations of grammatical
and lexical features of Turkish and consequently, this “spoken-driven” approach does not offer hearing L2 learners the
possibility of interacting and communicating with TİD at all.