Amaç: Otizm küresel olarak artmakta ve beslenmeyi etkilemektedir. Otizmli çocukların yemek zamanı davranışlarıyla ilgili faktörler, özellikle düşük ve orta gelirli ülkelerde yeterince araştırılmamıştır. Bu nedenle bu çalışma İstanbul’da yapılmış olup, otizmli çocuk örneklemi (n=60) ve kontrol grubunun (n=62) yeme davranışlarını değerlendirmek amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Ebeveynler, Çocuklarda Yeme Davranışları Değerlendirme Ölçeği’ni (ÇYDDÖ) ve çocuklara ait antropometrik değişkenleri içeren bir anketi yüz yüze doldurmuşlardır. ÇYDDÖ’ye ait faktör puanları MANCOVA’lar yardımıyla değerlendirilmiş olup, analizlerde potansiyel karıştırıcı faktörler sabit tutulmuştur. Bulgular: Her iki grupta da yemek sırasında ve sonrasında olumsuz yeme davranışları bulunmasına rağmen, “Çocuğun Sergilediği Olumlu Yeme Davranışları” ve “Çocuğun Yemek Esnasında Sergilediği Olumsuz Yeme Davranışları” (kusma, boğulma gibi) alt boyutları otizm durumuna göre anlamlı farklılık göstermiştir. Otizm ve kontrol grubu arasında BKİ persentil değerleri ile çocukların yaşı ve cinsiyeti arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmamıştır. Sonuç: Araştırmadan elde edilen sonuçlar, farklı yaştaki çocukların beslenme durumunun değerlendirilmesinde sadece antropometrik ölçümler ve diyet alımı değil, aynı zamanda yeme davranışlarının da değerlendirilmesi gerektiğini vurgulamaktadır. Ailelerin, olumlu tutum geliştirmeye odaklanarak çocuklarının beslenme davranışlarını düzenlemeleri önerilmektedir.
Aim: Autism has increased globally, and it impacts nutrition. Factors related to mealtime behaviors of autistic children are understudied, especially in low- and middle-income countries. Thus, this study aims to compare the eating and mealtime behaviours of autistic children (n=60) with a non-autistic sample (n=62) from Istanbul, Türkiye. Material and Methods: Parents were asked to complete a face-to-face questionnaire that included Children's Eating Behavior Inventory (CEBI) and anthropometric measures. MANCOVAs were used for comparing factors scores of CEBI between autistic and non-autistic participants by adjusting for potential covariates. Results: The “Child’s Positive Eating Behavior” and “Adverse conditions in terms of child at the mealtime” (such as vomiting and choking) factors differed significantly depending on the autism status, although negative eating behaviors during and after mealtime were present in both groups. No statistically significant differences were found between the autism and comparison groups on the BMI percentile along with the children's age and sex. Conclusion: Our results highlight the need for evaluating the nutrition status of children at every age by not only using anthropometric measures and dietary intake but also assessing eating behaviors. Families could be guided on regulating their children's nutritional behaviors by focusing on development of positive attitudes.
