Fiziksel aktivite ve egzersiz, beklenen yaşam ömrünün ve kişilerdeki uzun vadeli koşulların artmasıyla beraber daha fazla kullanılması muhtemel olan bir tedavi seçeneğidir. Fiziksel aktivitenin yaşlı bireylerde sağlığı geliştirmek adına faydaları oldukça fazla olmasına rağmen; Dünya Sağlık Örgütü raporlarında, yaşlı bireylerin yetersiz fiziksel aktivite düzeylerinin küresel bir sorun olduğu bildirilmektedir. Yeni egzersiz programlarına başlayan yaşlı bireylerin yaklaşık %50'sinin bunları 6 ay içinde askıya alması ve egzersiz seanslarına katıldıktan sonra egzersize devam etme oranının ise yaklaşık %30 olması, kişilerin aktiviteye uyum ve devamlılığının zorluğunu göstermektedir. Bu kritik bir husustur, çünkü bu popülasyondaki tedavi sonuçları müdahalelere gösterilen uyumla yakından ilişkili olmaktadır. Yaşlı bireylerde fiziksel aktiviteye uyum ve devamlılık davranışındaki bariyer ve fasilitatörler çok faktörlü karmaşık bir yapıya sahiptir. Düşük öz yeterlik, düşme korkusu, düşük motivasyon, depresyon, ilgi eksikliği, sağlık durumu, fiziksel yetenek, düşük beklentiler, program özellikleri ve sosyoekonomik durum gibi yaşlı bireylerde fiziksel aktiviteye uyum ve devamlılığı etkileyen bir dizi faktör vardır. Bu davranışı tek bir açıdan ele almaktan ziyade kişisel, sosyal ve çevresel faktörlerin bir bütün hâlinde düşünülmesi gerekmektedir. Fiziksel aktivite ve egzersize uyumu teşvik eden stratejilerin gelecekte de sağlık profesyonelleri için önemli bir faktör olacağı açıktır. Bu hususta ise yaşlı bireyleri fiziksel aktivite yapmaktan alıkoyabilecek bariyerlerin ve yaşlıları fiziksel aktivite yapmaya motive edebilecek fasilitatörlerin bilinmesi gerekmektedir. Yerel yönetimler, sağlık hizmeti sunucuları ve sağlık profesyonellerinin bu bariyerlere yönelik uygun müdahalelerde bulunmalarının yanı sıra fasilitatör faktörleri teşvik etmeleri ve bu yönde yaşlılara gereken imkânları optimal düzeyde sunmaları önem teşkil etmektedir.

Anahtar Kelimeler: Egzersiz; hasta uyumu; motivasyon; yaşlı