Akademik Veri Yönetim Sistemi
Ankara Universitesi Ilahiyat Fakultesi Dergisi, cilt.62, ss.91-133, 2021 (Scopus)
İbn Berracān (ö.536/1142) Endülüs’te yaşamış önemli bir sufîdir. İki ayrı tefsiri ve ilâhî isimlerin şerhine dair bir eseri günümüze ulaşmıştır. Bu eserlerinde tasavvufi meselelerin büyük kısmına dair değerlendirmelerini bulmak mümkündür. Bildiğimiz kadarıyla İbn Berracān’ın eserlerine yönelik kendisinden sonra herhangi bir şerh yapılmamıştır. Bunun tek istisnası 18. yüzyılda yaşamış olan Osmanlı ulemâsından sufî Mehmed Ṭāhir Lālezārī’dir (ö.1204/1789). Lālezārī, İbn Berracān’ın Aʻrāf suresi 54. ayette ifade edilen Allah’ın arşına istivā etmesi meselesinden hareketle yaptığı çıkarımlarını şerh eden “ed-Durretu’l-Beyḍā” isimli bir risâle yazmıştır. Lālezārī, risâlesinde ruh ve nefsin cisimdeki mücadelelerinde ruhun cisimde hâkim olabilmesi için yapılması gerekenler üzerinde durmaktadır. Biz de makalemizde Lālezārī’nin bu risâlesinin tahlil, tahkik ve tercümesini yaptık.
Ibn Barrajān (d. 536/1142) is an important sufi who lived in al-Andalus. His two different exegesis and an eisegesis of divine names have survived to the present day. It is possible to find his evaluations on tasawwuf in these works. As far as we know, no eisegesis on works of Ibn Barrajan was made after him, except for Sufi Mehmed Ṭāhir Lālezārī (d. 1204/1789), one of the Ottoman scholars. Lālezārī wrote in a treatise named “al-Durra al-Bayḍā”, which eisegetes the inferences that Ibn Barrajān wrote about istiwā expressed in verse 54 of the Surah Aʻrāf. In his treatise, Lālezārī emphasizes what needs to be done for the soul to dominate the body. In the article, we analyzed, investigated, and translated this treatise of Lālezārī.