Akademik Veri Yönetim Sistemi
ANTHROPOLOGY, sa.49, ss.63-70, 2024 (Hakemli Dergi)
Bu çalışmanın amacı, parmak oranı ile kemik yoğunluğu arasında bir ilişki olup olmadığını belirleyerek, parmak oranının osteoporoz ve osteopeni gibi kemik hastalıklarına duyarlılığı gösteren bir biyolojik belirteç olma potansiyelini incelemektir. Çalışma verileri, Cumhuriyet Üniversitesi Araştırma Hastanesi Nükleer Tıp Polikliniği’ne kontrol amacıyla başvuran 100 kadın, 100 erkek olmak üzere 200 hastadan ve 50 kadın, 50 erkek 100 sağlıklı bireyden toplanmıştır. Katılımcıların kemik dansitometri ölçümleri alınırken, her iki eldeki ikinci ve dördüncü parmak uzunlukları dijital kumpas kullanılarak ölçülmüştür. Araştırma sonuçları, parmak oranı ile kemik yoğunluğu arasında pozitif bir ilişki saptandığını göstermektedir. Bu ilişki her iki cinsiyette de gözlemlenmiş olsa da, kadınlarda daha belirgin bir şekilde güçlüdür. Erkeklerde sağ el parmak oranı (2P:4P) ile lumbar KMY (r = 0.589), sağ 2P:4P ile lumbar T- skoru (r = 0.544) ve sağ 2P:4P ile lumbar Z-skoru (r = 0.454) arasında pozitif yönlü ilişkiler tespit edilmiştir. Benzer şekilde, sağ 2P:4P ile femoral KMY (r = 0.608), femoral T- skoru (r = 0.465) ve femoral Z-skoru (r = 0.362) arasında da anlamlı pozitif ilişkiler bulunmuştur (p < 0.05). Kadınlarda ise, sağ el parmak oranı (2P:4P) ile lumbar KMY (r = 0.707), sağ 2P:4P ile lumbar T-skoru (r = 0.815) ve sağ 2P:4P ile lumbar Z-skoru (r = 0.737) arasında daha güçlü pozitif ilişkiler saptanmıştır. Ayrıca sağ 2P:4P ile femoral KMY (r = 0.469), femoral T-skoru (r = 0.535) ve femoral Z-skoru (r = 0.495) arasında da benzer şekilde anlamlı ilişkiler bulunmuştur (p < 0.05). Bu bulgular, parmak oranı ile kemik yoğunluğu arasındaki ilişkinin özellikle kadınlarda daha güçlü olduğunu göstermektedir. Özetle, daha yüksek parmak oranına sahip olan bireylerin kemik yoğunluğunun daha yüksek olduğu saptanmıştır.
This study aimed to investigate the relationship between bone mineral density (BMD) and digit ratio, with the goal of evaluating the potential of digit ratio as a marker for predicting osteoporosis-type bone diseases. The study sample included 200 patients (100 women and 100 men) who visited the Nuclear Medicine Clinic at Cumhuriyet University Research Hospital for check-ups, along with a control group of 100 healthy individuals (50 women and 50 men). Bone densitometry measurements were obtained for all participants, and the lengths of the second and fourth digits on both hands were measured using digital calipers. The results indicated a positive correlation between digit ratio and BMD, with this relationship being more pronounced in women. In men, significant positive correlations were found between the right-hand digit ratio and L BMD (r = 0.589), the right digit ratio and L T-score (r = 0.544), and the right digit ratio and L Z-score (r = 0.454). Similar positive associations were observed between the right digit ratio and femoral BMD (r = 0.608), femoral T-score (r = 0.465), and femoral Z-score (r = 0.362) (p < 0.05). For women, stronger positive correlations were identified between the right-hand digit ratio and L BMD (r = 0.707), the right digit ratio and L T-score (r = 0.815), and the right digit ratio and L Z-score (r = 0.737). Additionally, significant associations were noted between the right digit ratio and femoral BMD (r = 0.469), femoral T-score (r = 0.535), and femoral Z-score (r = 0.495) (p < 0.05). These findings suggest that the association between digit ratio and bone mineral density is stronger in women. In summary, individuals with a high digit ratio generally have higher bone density