22. Uluslararası Spor Bilimleri Kongresi, Ankara, Türkiye, 21 Kasım 2024
Bu araştırmanın amacı; akran destekli havalı
tabanca atış etkinliğine katılan işitme ve fiziksel engelli öğrenci
görüşlerinin incelenmesidir. Araştırma öğrenci görüşlerinin yer aldığı nitel
bir çalışma olup nitel çalışma desenlerinden durum desen çalışması
kullanılmıştır.
Araştırmada öğrencilere ulaşmak için
kampüs içindeki spor bilimleri, mühendislik fakülteleri ve hazırlık okuluna
duyurular yapılmış, etkinliğe spor bilimleri fakültesinden gönüllü 5 sporcu
işitme ve fiziksel engelli öğrenci akran öğrenen olarak ve havalı tabanca atışı
bilen 2 akran öğreten çalışma grubu olarak katılmıştır. Araştırmada atış
uygulamaları, 4 hafta ve haftada 2 gün, günde 2 saat olarak Spor Bilimleri
Fakültesinde yer alan “havalı tabanca atış poligonunda” yapılmıştır. Araştırmada
veri toplama aracı olarak, yüz yüze görüşme için konu alanında yapılmış
araştırmalar incelenmiş ve uzman görüşü alınarak hazırlanmış soru formu, akran
öğrenenlere 5 soru, akran öğretenlere de 8 soruyu içermektedir. Akran öğrenen
için sorular; havalı tabanca atış etkinliği nasıl bir etkinlikti, atış yaparken
nelere dikkat ettin, bu etkinlik sana ne kazandırdı, bu etkinliği arkadaşından
nasıl öğrendin gibi soruları içermiştir. Akran öğreten için ise sorular; havalı
tabanca atış etkinliğini öğretmek için ne kadar hazırlıklıydınız, bu etkinliği
arkadaşınıza öğretirken zorluk yaşadınız mı, bu zorluklarla nasıl baş ettiniz,
etkinliği akranına nasıl öğrettin, bu size neler kazandırdı gibi soruları
içermektedir. Havalı tabanca atış uygulamalar bittikten sonra ses kaydı
kullanılarak yapılan birebir yüz yüze görüşme öncesi öğrencilere “gönüllü
katılım onam formu” imzalatılarak toplanmış ve daha sonra görüşmeler sessiz bir
odada gerçekleşmiştir. Araştırma verilerinin analizinde içerik analizi
kullanılmıştır.
Bu araştırma da akran öğrenenler, havalı
tabanca atış etkinliğini, heyecanlı bir etkinlik olduğunu, farklı bir etkinlik
olması nedeniyle sevdiklerini, mutlu olduklarını, kolay ama bir o kadar da
yorulduklarını belirtmişlerdir. Atış etkinliğini yaparken tabancayı tutuş ve
güvenlik önlemlerine, kolun ve vücudun duruşuna ve hedefe odaklanmaya dikkat
ettiklerini belirtmişlerdir. Bu etkinlikte, atış yaparken dikkatlerini
vermelerini sağlayıp, konsantrasyonlarının arttığını belirtmişlerdir. Akran
öğretenler ise akranları ile daha düşünerek konuşmaya ve iletişim kurmaya
çalıştıklarını böylece iletişim arttıkça anlatımlarının rahatladığını, bireysel
olarak akranlarının eksiklerine göre hareket ettiklerini, üzerine bilgi ve
becerileri koya koya ilerlediklerini, akranların engellerini görmeden hedefe
atış yapabiliyor olmalarını görmek, gözlerinden ve vücut mimiklerinden belli
olduğunu, akranların mutluluğunun kendilerini de mutlu ettiğini,
eğlendiklerini, yaşadıkları zorluklarda ise başlarda sürekli tekrarların
olduğunu, birbirlerine alıştıkça bunun düzeldiğini ve yaşlar yakın olduğu için
baştan ciddiye almadıklarını ancak zaman içerisinde ciddiyet ve iyi iletişimle
bunu aştıklarını, güvenlik önlemlerine son derece dikkat ettiklerini ve bu
etkinliğin kendileri için iyi bir deneyim olduğunu belirtmişlerdir.
Sonuç olarak, akran destekli havalı
tabanca atış etkinliğinde, hem akran öğrenenler hem de öğretenler arasında
giderek artan iletişimle akranların mutlu olduklarını ve farkındalıkların
arttığını belirtmişlerdir.