Amaç: Primer kanalikülit tanısı konulan hastaların demografik özellikleri, klinik bulguları, mikrobiyolojik profilleri ve tedavi sonuçlarını değerlendirmektir. Gereç ve Yöntem: Mayıs 2014-Mayıs 2021 tarihleri arasında, primer kanalikülit tanısı alan ve tedavi edilen 26 hastanın tıbbi kayıtları, retrospektif olarak incelendi. Bulgular: Tedaviyi kabul eden 17 (%65,4) kadın, 9 (%34,6) erkek; 26 hastanın yaş ortalaması 50,6±16,4 (aralık: 9-80) yıldı. On bir hastada sağ, 13 hastada sol, 2 hastada ise her iki gözde izlendi. Alt kanalikül tutulumu daha sıktı (%73). En sık başvuru nedeni epifora (%46,1) idi. Diğer başvuru nedenleri etkilenen gözde; pürülan akıntı, kaşıntı, kızarıklık, kanalikül bölgesinde şişlik ve ağrı idi. Şikayetlerin başlamasından kanalikülit tanısı konulmasına kadar geçen süre 18,2±14,3 (aralık: 1-60) ay olarak bulundu. Beş hasta kronik konjonktivit, 2 hasta ise dakriyosistorinostomi ameliyatı sonrası geçmeyen sulanma öyküsü ile başvurmuştu. Yirmi üç hastada kanalikülotomi ve kanalikül içeriğinin küretajı ile dakriyolitler cerrahi olarak temizlendi. Bu hastalardan 12’sine, cerrahi tedavi sonrası kanalikül içinin antibiyotik ile irrigasyonu tedaviye eklendi. Geri kalan 3 hastaya ise kanalikül içine antibiyotik ile tedavi edildi. Cerrahi sonrası, tıbbi tedavi (topikal) başlandı. Aktinomiçes en sık tesbit edilen mikroorganizma idi. Gemella, Porphyromonas, Candida parapsilosis ve Citrobacter koseri birer hastada üredi. Hastaların takip süresi 26,2±23,7 (aralık: 6-83) ay idi. Bir ay içinde tüm hastalarda belirti ve bulguların düzeldiği izlendi. Cerrahi sonrası 2 hastada, 4. ve 16. ayda, nüks tesbit edildi. Uygun tedavi ile nüksten sonraki ortalama 24 aylık takipte şikayetlerinde tekrarlama olmadı. Bir hastada iyatrojenik kanalikül tıkanıklığı tespit edildi. Sonuç: Kanalikülit halen tanıda gözden kaçabilen, yanlış tanı konulabilen ve bu nedenle tedavisi gecikebilen, doğru tanı ile etkin tedavisi mümkün olan bir lakrimal sistem hastalığıdır. En sık semptomu epiforadır. Epifora ve kronik konjonktivit ile gelen tüm hastalar kanalikülit açısından dikkatlice muayene edilmelidir.
Objectives: To evaluate the demographic characteristics, clinical presentation, microbiologic profile, and treatment results of patients with primary canaliculitis. Materials and Methods: Patients diagnosed and treated for primary canaliculitis between May 2014 and May 2021 were analyzed retrospectively. Results: There were 26 patients with primary canaliculitis, including 17 females (65.4%) and 9 males (34.6%) with a mean age of 50.6±16.4 years (range: 9-80 years). Canaliculitis affected the right eye in 11 patients, the left eye in 13 patients, and bilateral involvement was seen in 2 patients. Inferior canaliculus involvement was more frequent (73%). The most common complaint was epiphora (46.1%). Five patients (19.2%) were wrongly diagnosed as chronic conjunctivitis. The time interval between the beginning of symptoms and canaliculitis diagnosis was 18.2±14.3 months (range: 1-60 months). Canaliculotomy and curettage of canalicular content with dacryolith removal were performed in 23 patients. After surgery, antibiotic irrigation of the canaliculus was added to the treatment regimen in 12 of these 23 patients. Intracanalicular antibiotic therapy was administered to the remaining 3 patients. The most cultured organism was Actinomyces (6 patients). Gemella (1 patient), Porphyromonas (1 patient), Candida parapsilosis (1 patient), Citrobacter koseri (1 patient) were also grown in culture. The follow-up time of patients was 26.2±23.7 months (range: 6-83 months). All symptoms and findings resolved in all patients in one month. In two patients, recurrence occurred at 4 and 16 months after surgical treatment. With appropriate treatment, no further recurrence was seen in either patient over 24-month follow-up. One patient presented with iatrogenic canaliculus blockage during follow-up. Conclusion: Primary canaliculitis is often overlooked and can be misdiagnosed. The most common symptom was epiphora. All patients with epiphora and chronic conjunctivitis should be examined carefully for canaliculitis.
