Akademik Veri Yönetim Sistemi
Türkiye Klinikleri Tıp Bilimleri Dergisi, cilt.7, sa.3, ss.41-48, 2014 (Scopus)
Graves hastalığı (GH), diffüz guatr ve hipertiroidizm ile karakterli otoimmün bir hastalıktır. En sık orta yaş (20-40) kadın hastalarda görülür. Kadın/erkek oranı 5:1'dir. Graves' klinik bulguları, tiroid hormon fazlalığına (tirotoksikoz) bağlı bulgular (sinirlilik, çarpıntı, terleme, sıcak intoleransı) ve hastalığa özgü tutulumlar (oftalmopati, dermopati, ve akropati) olmak üzere ikiye ayrılır. Artmış serum tetraiyodotironin ve/veya triiyodotironin düzeyleri ile ölçülemeyecek seviyede baskılı serum TSH düzeyleri, TSH reseptörlerine karşı antikorlar (TRAB), ve ultrasonografide parankimdeki heterojen görünümle birlikte kanlanma artışı (tiroid inferno paterni) tanıyı koydurur. GH'da tedavi seçeneklerinde radyoaktif iyot (RAI) veya Total tiroidektomi (TT) ile kalıcı hipotirodizim geliştirmek ve sonrasında tiroid hormon replasmanı yapmak ya da anti-tiroid ilaçlarla (ATİ) [Metimazol (MMI), propiltiyourasil (PTU)] ötiroidizmi sağlamak seçenekleri bulunmaktadır. Beta-blokerler bu tedavilerden herhangi biri ile kombine olarak, hipertiroidi semptomlarını kontrol etmek için kullanılırlar. Tedavi beklentisi, tedavi hedefi, başarı şansı, remisyon oranı, tedaviye ulaşılabilirlik, yan etki, olası komplikasyonlar, uzun dönem yaşam kalitesi ayrıntılı bir şekilde değerlendirilmelidir. Tüm hastalarda ötiroidizmi sağlamak için başlangıç medikal tedavinin ATİ (tiyonamidler) ile olması önerilmektedir. Graves oftalmopatisinde ise tedavide hipertiroidizmin düzeltilmesi, orbital ve periorbital dokulardaki inflamasyonu azaltmaya yönelik glukokortikoid ve/veya orbital radyoterapi ve/veya orbital dekompresyon cerrahisi, semptomatik tedaviler uygulanmaktadır.