Amaç: Bu çalışmada, Türkiye’de koronavirüs hastalığı-2019 (COVID-19) pandemisi ile ilk mücadelede görev alan anesteziyoloji ve reanimasyon hekimlerinin anksiyete düzeylerindeki değişimi değerlendirmeyi ve anksiyete değişimini etkileyen faktörleri ortaya çıkarmayı amaçladık. Gereç ve Yöntem: Aralık 2020 ve Mart 2021 tarihleri arasında iki bölümden oluşan çevrimiçi bir anket gerçekleştirildi. İlk bölümde sosyodemografik bilgileri belirlemeye yönelik sorular yer alırken, ikinci bölümde Durumluk-Sürekli Kaygı Ölçeği Envanteri yer aldı. Bulgular: Ankete 1210 anesteziyoloji ve reanimasyon hekiminin %19,2’si (n=233) yanıt verdi. Katılımcıların yaş ortalaması 37,61±9,36 olup anketi ağırlıklı olarak araştırma görevlileri (%39,4) ve uzmanlar (%39,4) yanıtladı. Yaş ile Durumluk (p=0,001) ve Sürekli Kaygı Ölçeği (p=0,017) arasında negatif yönde anlamlı bir ilişki bulundu. Araştırma görevlilerdeki Durumluk-Sürekli Kaygı Ölçeği puanları, öğretim üyelerinin puanlarından anlamlı düzeyde farklıydı (sırasıyla p=0,043 ve p=0,039). Gece vardiyasında görev alan katılımcılarda Durumluk Kaygı Ölçeği puanları da gündüz vardiyasında görev alanlara göre anlamlı derecede daha yüksekti (p=0,011). Yalnız yaşayan katılımcıların Durumluk-Sürekli Kaygı Ölçeği puanları, ailesi ve arkadaşlarıyla yaşayanlara kıyasla anlamlı düzeyde yüksekti (sırasıyla p=0,003 ve p=0,049).Sonuç: Anesteziyoloji ve reanimasyon hekimlerinin psikolojik olarak desteklenmesi oldukça önemlidir fakat açıkça ihmal edildiği görülmektedir. Bu durum pandemi dönemi içerisinde aile desteğinden uzak kalmış, genç araştırma görevlileri ve uzmanlar için çok daha fazla önem taşımaktadır.
Objectives: In this study, we aimed to evaluate the change in anxiety levels of anesthesiology and reanimation physicians who worked in the initial fight against the coronavirus disease-2019 (COVID-19) pandemic in Türkiye while trying to understand the factors affecting the change in anxiety. Materials and Methods: An online survey of two parts was conducted between December 2020 and March 2021. The first part included questions to identify the sociodemographic information, while the second part included the State-Trait Anxiety Scale Inventory. Results: 19.2% (n=233) of 1210 anesthesiology and reanimation physicians responded to the questionnaire. The mean age of the participants was 37.61±9.36, and the survey was mainly answered by research assistants (39.4%) and specialists (39.4%). A negative significant relationship was found between age and the State (p=0.001) and the Trait Anxiety Scale (p=0.017). The State-Trait Anxiety Scale scores among research assistants differed significantly from those of professors (p=0.043 and p=0.039, respectively). The State Anxiety Scale scores were also significantly higher in participants in daily shifts than those who worked night shifts (p=0.011). The State-Trait Anxiety Scale scores of the participants living alone were significantly higher than those living with family and friends (p=0.003 and p=0.049, respectively). Conclusion: Psychological care and treatment for anesthesiology and reanimation physicians, especially young research assistants and specialists living away from the support of their families during a pandemic becomes more important but is clearly neglected.
