İş ve çalışma özgürlüğü, sanayileşmeyle birlikte burjuva sınıfının iş yapabilmesinin güvenceye alınması amacıyla ortaya çıkmıştır. Daha sonra işçi sınıfının ortaya çıkıp gelişmesiyle birlikte işçilerin ve bağımsız çalışan kişilerin de çalışma özgürlüklerinin güvenceye alınması amaçlanmıştır. Önceleri burjuva sınıfının iş yapma, işletme kurma hakkı ceza hukuku yoluyla korunmak istenmiş; zamanla işçilerin sözleşme yapmaya yönelik iradeleri, sözleşme kapsamında çalışma özgürlükleri, çalışanların insani koşullarda ve yapılan işe uygun bir ücretle çalışma hakları da ceza hukuku yoluyla korunmaya çalışılmıştır. Bu dönüşüm, 765 sayılı mülga TCK m. 201 ile 5237 sayılı TCK m. 117’deki düzenlemeler arasındaki farktan da görülebilmektedir. TCK m. 117’deki düzenlemede birbirine benzemekle beraber maddi unsurları ve hukuki konuları birbirinden farklı dört ayrı suç türüne yer verilmiştir. TCK m. 117/1’deki düzenleme ile çalışma ve girişim özgürlüğünün korunması; TCK m. 117/2 ve 117/3’teki düzenlemelerle kişilerin insani olmayan, insan onuruna aykırı koşullarda çalıştırılmasının engellenmesi; TCK m. 117/4’teki düzenlemeyle de çalışma ve sözleşme özgürlüğünün ihlal edilmesinin önlenmesi amaçlanmıştır. Bu nedenle, çalışmada her bir suçun maddi unsurunun ayrı başlıklar altında ele alınması tercih edilmiş; TCK m. 119/1’deki nitelikli haller, 119/2’deki içtima halleri ortak olduğundan tek bir başlıkta incelenmiştir. TCK’nın yedinci Bölüm başlığı “Hürriyete Karşı Suçlar” biçimindedir. Doğrudan Kanun metnine yapılan atıfların dışında, çalışmada hürriyet kavramı yerine özgürlük kavramının kullanılması tercih edilmiştir.
Freedom of business and labor emerged with the industrialization in order to secure the bourgeois class to run business. Later, with the emergence and development of the working class, it was aimed to secure the labor freedom of the workers and self-employed. Previously, protection of bourgeois class’ rights to deal with business, to establish business with the criminal law were sought for; and in the course of time workers’ wills towards entering into an agreement, their freedom of labor within the scope of the agreement, employees’ right to work under humanitarian conditions and with a salary in conformance with the work done also have been endeavored to be protected with the criminal law. This transformation can be seen from the difference between the arrangements under article 201 of the abolished Turkish Penal Code no 765 and the article 117 of the Turkish Penal Code no 5237. Four types of crimes, of which material elements and legal subjects are different from each other, are included in the arrangement in article 117 of the Turkish Penal Code. It is intended to protect freedom of labor and entrepreneurship with the arrangement under the article 117/1 of the Turkish Penal Code; to prevent employing people under inhuman conditions incompatible with human dignity with the arrangements under the articles 117/2 and 117/3; and to avoid violation of freedom of labor and agreement with the arrangement under the article 117/4 of the Turkish Penal Code. Therefore, in the paper it has been preferred to discuss material elements of each crime separately under different headings; as the qualified issues under the article 119/1 and session issues under the article 119/2 of the Turkish Penal Code are common, they have been perused under single heading. Title of the Seventh Section of the Turkish Penal Code is “Offenses against Freedom”. Except for the references made directly to the code text, using freedom term instead of liberty is preferred in the paper.
