Sporcularda Stres Kırıklarına Yaklaşım, Merve Demir Benli, Editör, Türkiye Klinikleri Yayınevi, Ankara, ss.18-26, 2025
Yeterli dinlenme dönemleri olmadan fiziksel aktivitenin süresinde, şiddetinde veya sıklığında ani bir artış, kemikte patolojik değişikliklere yol açabilir. Yoğun egzersiz dönemlerinde kemik yapımı, kemik yıkımından daha fazladır. Bu durum, kemiği mikro kırıklara karşı hassas hale getirir. Aşırı yüklenmenin devam etmesiyle mikro kırıklar ilerleyebilir ve kemik korteksinde stres kırığına dönüşebilir. Stres kırıkları gelişiminde önemli risk faktörleri arasında daha önceden stres kırığı öyküsü, düşük fiziksel performans seviyesi, fiziksel aktivitenin hacmi ve yoğunluğunun artması, kalsiyumdan ve D vitamininden fakir beslenme, adet düzensizliği, düşük vücut kütle indeksi (VKİ) ve düşük kemik mineral yoğunluğu yer alır. Stres kırığının başlıca klinik özellikleri arasında, aktiviteyle artan sinsi başlangıçlı lokalize ağrı öyküsü ve stres kırığı bölgesiyle sınırlı fokal hassasiyet bulunur. Manyetik rezonans görüntüleme (ΜRI), kesin tanı koymak için en iyi görüntüleme tekniğidir. Bazı patolojiler lokalize kas-iskelet ağrısıyla ortaya çıkabilir ve stres kırıklarıyla benzer semptom ve bulgulara sahip olmalarından dolayı dikkatle değerlendirilmeleri gerekir.