Objectives: In this study, we investigated the effect of periosteum on the union of autoclaved segmental bone grafts harvested from rabbit radii and replanted to their beds with intramedullary fixation to host bone. Materials and methods: Segmental bone defects, 15 milimiters long, in the middle of the left radius were created in 16 adult rabbits. The resected bones were autoclaved 15 minutes at 120 °C and reimplanted and fixed with intramedullary Kirschner wires. The rats were divided into two groups; in the first group, eight rabbits’ graft-host bone junctions were covered with periosteal flaps and in the second group, graft-host bone junctions were deperiostized. Plain X-rays were taken at 2, 4, 6 and 8 weeks after the operation. At the end of the 8th week radiological results were evaluated with modified Yang’s radiological scoring system. Results: Radiological results revealed more callus tissue and early, better healing in the first group (mean 10.94), than in the second group (mean 6.06) at 8th week. The difference was statistically significant (p=0.04, <0.05). Conclusion: Periosteal flaps are biologic tissues that can be easily performed and enhance the healing of graft-host junctions. The periosteal flap technique is effective on the healing of graft-host bone junctions and this technique is worth applying to structural allografts.
Amaç: Bu çalışmada tavşan radius kemiğinden alınan otolog segmenter kemik greftinin otoklavda bekletilerek intramedüller tespitle alındığı yere tekrar yerleştirilmesi ve periost dokusu ile bütünleşmesinin iyileşmeye etkisi incelendi. Gereç ve yöntemler: On altı erişkin tavşanda sol radiusun orta bölümünden 15 milimetre uzunluğunda kemik parça çıkarıldı. Çıkarılan kemikler 120 °C’de 15 dakika otoklavize edildi ve intramedüller Kirschner telleriyle yerine tekrar tespit edildi. Tavşanlar iki eşit gruba ayrıldı ve birinci gruptaki sekiz tavşanın greft-alıcı kemik birleşim bölgesi periost flebiyle örtülürken, ikinci gruptaki diğer sekiz tavşanın greft-alıcı kemik birleşim bölgesinde periost dokusu kullanılmadı. Cerrahi işlem sonrası 2, 4, 6. ve 8. haftalarda düz grafiler çekildi. Sekizinci haftanın sonunda elde edilen radyolojik bulgular Yang’ın modifiye radyolojik sayılama yöntemiyle değerlendirildi. Bulgular: Radyolojik bulgular 8. haftada birinci grupta (ort. 10.94) ikinci gruba (ort. 6.06) göre daha fazla kallus dokusuyla, daha erken ve daha fazla iyileşme elde edildiğini gösterdi. Fark istatistiksel olarak anlamlı bulundu (p=0.04, <0.05). Sonuç: Periost yaması kolay uygulanabilen ve greftalıcı bölgenin iyileşmesini hızlandıran biyolojik bir dokudur. Periost yama tekniği greft-alıcı kemik bölgesinin iyileşmesinde etkili bir yöntemdir ve bu teknik, yapısal allogreftlere uygulanmaya değer bulunmuştur.
