The aim of this study was to introduce the clinical and radiological results of long bone fractures in dogs each applied the new implant system called Locking Compression Plate (LCP). In the study 32 dogs with different breed age and sex treated using LCP system had diaphyseal zone long bone fractures. The study incorporated eight cases of each humeral, radial, femoral and tibial fractures. Analysis preoperative taking radiographs of fractures classified according to Unger system. Appropriate titanium plates and screws regarding to LCP system used for each cases surgery. Applied plate sizes, screw numbers and plate-screw density recorded immediate postoperative. Each case was evaluated clinically and radiologically on the 10th, 25th postoperative days, and the 2nd, 3rd months. By the way, postoperatively on days 10 and 25 lameness and pain on the affected limb was also scored and recorded. Most often encountered complications as osteomyelitis, delayed union, malunion and nonunion findings were not recorded. Twenty seven cases of 32 healed with primary bone healing while others healed with little callus formation.
Bu çalışmada amaç, yeni bir implant sistemi olan Kilitli Kompresyon Plak (LCP) uygulamalarının, köpek uzun kemik kırıklarındaki klinik ve radyolojik sonuçlarının ortaya konmasıdır. Çalışmada 32 adet değişik ırk, yaş ve cinsiyetteki köpekte diyafizer bölge uzun kemik kırıkları LCP sistem kullanılarak sağaltıldı. Çalışmaya 8er adet humerus, radius-ulna, femur ve tibia kırığı dahil edildi. Preoperatif alınan radyografiler incelenerek kırıklar Unger sistemine göre sınıflandırıldı. Operasyonlarda her bir olguya uygun boyutlarda LCP sistem setlerine ait titanyum plak ve vidalar kullanıldı. Kullanılan plak boyutu, vida sayısı ve plak-vida dansitesi kaydedildi. Her olgu klinik ve radyolojik olarak 10. ve 25. günler ile 2. ve 3. aylarda değerlendirildi. Ayrıca postoperatif 10. ve 25. günlerde ilgili ekstremitedeki topallık ve ağrı duyumu skorlanarak kaydedildi. Literatür verilere göre sık karşılaşılan kırık komplikasyonları olan osteomyelitis, gecikmeli kaynama, hatalı kaynama, kaynama yokluğu bulgularına rastlanmadı. Çalışmadaki 32 olgudan 27sinde primer kemik kaynamasıyla geri kalanlarda ise hafif kallus oluşumuyla iyileşmenin sağlandığı görüldü.
