Katı modernlikten akışkan modernliğe geçişte gözetim: Foucault ve Bauman' da panoptik ve sinoptik


Tezin Türü: Yüksek Lisans

Tezin Yürütüldüğü Kurum: Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Türkiye

Tezin Onay Tarihi: 2018

Tezin Dili: Türkçe

Öğrenci: YAHYA İNCETAHTACI

Danışman: CELAL TÜRER

Özet:

Çalışmamız temel olarak modernitenin ontik dünyanın bütününü ihata edebilme kuvvetiyle mücehhez, egemen bir özne kurma arzusunun ve bu arzunun devamı olarak ortaya çıkan, tüm olumsallıklardan ari, sınırları tahkim edilmiş bir düzen oluşturma isteğinin gerçekleşemediğini göstermeyi amaçlar. Katı modernitenin öznesi olarak temayüz eden Kartezyen özne, var olanları salt bilginin konusu haline getirerek kendisini kendi dışından tamamen yalıtır. Bunun yanında düzen mefhumu da ontolojik olarak kendisini zaman ve mekanın ötesine taşıyabilen bir öznenin tasarımları üzerinden hayata geçebilir. Ancak Kartezyen özne, Katı moderniteden Akışkan moderniteye geçişle beraber parçalanır ve egemenlik iddialarını yitirmek durumunda kalır. Bu şekilde kendisini anlamlandırabilme imkânını dahi kaybeden öznenin düzen kurabilme olasılığı da kontenjan dışı olur. Kısacası, Modernitenin özne tanımlamaları insan doğasının inkârı üzerine gerçekleştiğinden dolayı Kartezyen ya da parçalanmış haliyle modern özne iddialarını gerçekleştirememiştir. Modernite insanın dünyasal bir varlık olduğu gerçeğini daha en başından ıskalamış ve bu şekilde özneyi ya hep ya da hiç olmaya zorlayarak insan tabiatının dışına çıkarmıştır. Our study basically aims to show that modernity has failed to reach its desire to create a sovereign subject that has the power to engird the whole of the ontical world and to establish an order whose limits strengthened and that is free from all contingencies. The cartesian subject, that appears as the subject of rigid modernity, isolates itself completely from the outside by making it the subject of pure knowledge. Besides, the notion of order can be realized ontologically by the designs of a subject who can carry itself beyond time and space. The cartesian subject, however, breaks down with the transition from rigid modernity to liquid modernity and loses its claim of sovereignty. In this way, the possibility of establishing the order of the subject who lost even the possibility of interpreting is out of quota. In a nutshell, since modernity's definitions of subject are based on the denial of human nature, cartesian or fragmented modern subject couldn't have realized its claims. Modernity has missed the fact that man is an earthly being at the very beginning, and in this way it has forced the subject out of human nature by forcing it to be all or nothing.