Engelli çocuğa sahip olan ve olmayan annelerin aile işlevlerini algılamaları ile yalnızlık düzeylerinin incelenmesi

Tezin Türü: Yüksek Lisans

Tezin Yürütüldüğü Kurum: Ankara Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Türkiye

Tezin Onay Tarihi: 2007

Tezin Dili: Türkçe

Öğrenci: CEMİLE ÖZLEM SARIHAN

Danışman: NERİMAN ARAL

Özet:

Bu araştırma, engelli çocuğa sahip olan ve olmayan annelerin aile işlevlerini algılamaları ile yalnızlık düzeylerini incelemek, annelerin aile işlevlerini algılamalarında ve yalnızlık düzeylerinde bazı değişkenlerin etkili olup olmadığını belirlemek, aile işlevlerini algılama ile yalnızlık düzeyleri arasında ilişki olup olmadığını saptamak amacıyla planlanmıştır. Araştırmaya, Ankara il merkezinde Milli Eğitim Bakanlığı'na bağlı özel eğitim ve rehabilitasyon merkezine devam eden altı–on dört yaş arasında 100 engelli çocuğun anneleri ile Milli Eğitim Bakanlığı'na bağlı ilköğretim okullarına devam eden altı–ondört yaş arasında normal gelişim gösteren 100 çocuğun anneleri dahil edilmiştir. Veri toplama aracı olarak, 'Genel Bilgi Formu', Epstein ve arkadaşları (1983) tarafından geliştirilen, Bulut (1990) tarafından geçerlik ve güvenirlik çalışması yapılan 'Aile Değerlendirme Ölçeği' ile Russell ve arkadaşları (1978) tarafından geliştirilen, Demir (1989) tarafından geçerlik ve güvenirlik çalışması yapılan 'UCLA Yalnızlık Ölçeği' kullanılmıştır. Araştırma sonucunda; engelli çocuğa sahip olan ve olmayan annelerin öğrenim durumlarına, çocuk sayılarına, sosyal güvencelerine, çocuğuna yeterli zaman ayırma durumlarına, engelli çocuğa sahip olan annelerin ise çocuğun engelli olduğunu öğrenme şekline, söyleyen kişiye, çocuğun engelli olduğunu öğrendikten sonra neler hissettiklerine göre aile değerlendirme ölçeğinin alt boyutlarından, engelli çocuğa sahip olan ve olmayan annelerin öğrenim durumlarına, engelli çocuğa sahip olan annelerin ise çocuğun engelli olma nedenine göre yalnızlık ölçeğinden aldıkları ortalamalar arasındaki farklılığın anlamlı olduğu bulunmuştur. Annelerin aile değerlendirme ölçeğinden ve yalnızlık ölçeğinden aldıkları ortalamalar arasındaki ilişkinin pozitif yönde olduğu bulunmuştur.