Performatif toplumsal cinsiyet ve erkeklik: Küf, Yozgat Blues ve Ben O Değilim


Tezin Türü: Yüksek Lisans

Tezin Yürütüldüğü Kurum: Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Türkiye

Tezin Onay Tarihi: 2015

Tezin Dili: Türkçe

Öğrenci: ASLI GÖN

Danışman: SEMİRE RUKEN ÖZTÜRK

Özet:

Bu tezin amacı örneklem olarak seçilen Küf (Ali Aydın, 2012), Yozgat Blues(Mahmut Fazıl Coşkun, 2013) ve Ben O Değilim (Tayfun Pirselimoğlu, 2013)filmlerinde Ercan Kesal’ın minimal ve sınırlı performansla canlandırdığı erkekkarakterleri Judith Butler’ın performatif toplumsal cinsiyet kuramı ile incelemektir.Toplumsal cinsiyetin inşasını görünür kılan aşırı eril performansların aksinesınırlandırılan erkeklik performansları erkekliğin doğal ve önceden belirlenmişolarak algılanmasına neden olur. Buradan hareketle tez, filmlerde yer alan erkekkarakterlerin sınırlandırılmış ve tekrar eden performanslarını inceleyerek,karakterlerin tekrarların oluşturduğu yinelenebilirliğe atıfla performatif toplumsalcinsiyeti nasıl kullanmaya çalıştıklarına ve filmlerin sonunda yaşadıkları değişimlenasıl yeni bir idrak edilebilirlik içinde kaldıklarına odaklanmaktadır. Erkekkarakterler performatif toplumsal cinsiyeti ve dolayısıyla da tekrarları kullanarakidrak edilebilirliklerini sürdürmeye çalışmaktadır. Oysa filmler karakterlerin başarılıveya başarısız olmaları sonucunda yeni bir idrak edilebilirlikle sonuçlanmaktadır. Buise erkekliğin doğal ve değişmez olmadığını, değişime veya dönüşüme açık olduğunugöstermektedir.AbstractThis thesis aims to analyse the male characters, represented by the minimal andlimited performance of Ercan Kesal, within the frame of Judith Butler’s performativegender theory and the selected films, Küf (Ali Aydın, 2012), Yozgat Blues (MahmutFazıl Coşkun, 2013) and Ben O Değilim (Tayfun Pirselimoğlu, 2013). Unlikeextreme male performances that can reveal the construction of gender, limited maleperformances can lead to the perception that gender is innate and predetermined.From this point of view, by analysing the limited and repeated performances of themale characters, the thesis focuses on how these male characters use performativegender with a reference to the iteration and how they end up with a new intelligibilitywith the change they experience at the end of the films. By using performativegender and iteration accordingly, the male characters in the films try to maintain theirintelligibility. However as a result of the characters’ success or failure, the films endwith a new intelligibility. This, on the other hand, indicates that masculinity is notnatural or stable, but inclined to change or alternation.