Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Kliniğinde doğan bebeklerin babalarında doğum sonrası depresyon oranının edinburgh doğum sonrası depresyon ölçeği kullanılarak belirlenmesi


Tezin Türü: Tıpta Uzmanlık

Tezin Yürütüldüğü Kurum: Ankara Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Türkiye

Tezin Onay Tarihi: 2013

Tezin Dili: Türkçe

Öğrenci: AYŞEGÜL CÖMERT OKUTUCU

Danışman: AYŞE GÜLSEN CEYHUN PEKER

Özet:

Amaç: Bu çalışmanın amacı, babalarda doğum sonrası depresyon oranını ve bunu etkileyebilecek risk faktörlerini belirlemektir. Araç- yöntem: Çalışma evrenini Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Kliniğinde Nisan 2013- Haziran 2013 tarihlerinde doğan bebeklerin babaları oluşturmuştur. Çalışmaya alınması gereken en az kişi sayısı 243 olarak hesaplanmıştır. Çalışma, katılımı kabul eden 252 baba ile tamamlanmıştır. Babalar ile ilki bebek doğduğunda, ikincisi de bebek altı haftalık olduğunda olmak üzere iki kez, yüzyüze görüşme yapılmıştır. Değerlendirmeler için Edinburgh Doğum Sonrası Depresyon Ölçeği (EDDÖ), Hamilton Depresyon Derecelendirme Ölçeği (HDDÖ) ve sosyodemografik bilgi formu kullanılmıştır. EDDÖ için kesme puanı 13 ve üzeri olarak kabul edilmiştir. Bulgular: Çalışma sonucunda EDDÖ'ne göre babalarda depresyon oranı 6. haftada %5,6 olarak bulundu. EDDÖ'den alınan puan ortalamaları ilk görüşmede 5,35± 4,29 ve ikinci görüşmede 5,85± 4,08 olarak saptandı. Çocuk sayısının, evde yaşayan kişi ve bakmakla yükümlü olunan kişi sayısının artması, psikiyatrik hastalık öyküsü, plansız gebelik, eşle ilişkideki problemler ve sosyal destek eksikliği EDDÖ puan ortalamaları üzerinde artırıcı faktörler olarak belirlendi. Gelir düzeyinin artmasının ve cinsiyet beklentisi olmamasının EDDÖ puan ortalamalarını azalttığı saptandı. Sonuç: Özellikle birinci basamakta, babalar da doğum sonrası dönemde depresyon riski açısından takip edilmelidir. Gerekiyorsa danışmanlık ve destek verilmelidir. Bu konuda daha geniş gruplarla, çok merkezli çalışmalar yaparak tarama yöntemleri belirlenmelidir.Abstract Introduction: The aim of this study is to determine the rates and risk factors of post-partum depression in fathers. Meterials and Methods: The study was carried out with 252 fathers who agreed to participate, at Ankara University School of Medicine Department of Obstetrics and Gynecology between April and June 2013. Two interviews were conducted; first at childbirth, and second at 6th week post-partum. Paternal depression was assesed with Edinburgh Postnatal Depression Scale (EPDS), Hamilton Depression Rating Scale (HAM-D) and Socio-demographic Questionnaire. We used a cut-off score of greater than 13 for EPDS. Results: Depression rates in fathers assesed with EPDS at 6th week postpartum was 5,6 %. Mean EPDS scores in the first and second interviews were 5,35± 4,29 and 5,85± 4,08 respectively. Factors that have an increasing effect on EPDS scores were determined as: Number of children, number of individuals living with the family, history of psychiatric disorders, unplanned pregnancies, marital conflicts and lack of social support. Fathers with higher incomes and/or without gender expectations scored significantly less on the EPDS. Conclusion: Fathers should also be screened and if needed referred for postpartum depression especially in primary care. Further research with larger samples is crucial to determine the risk factors and screening policies as this could represent an important opportunity for public health intervantion.