Tezin Türü: Yüksek Lisans
Tezin Yürütüldüğü Kurum: Ankara Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Türkiye
Tezin Onay Tarihi: 2008
Tezin Dili: Türkçe
Öğrenci: FİLİZ VAİZOĞLU
Danışman: GÜLEN BARAN
Özet:Bu araştırmada, anaokuluna devam eden dört-beş yaş çocuklarının sosyal davranışları ile ebeveynlerinin evlilik uyumlarını incelemek, yaş, cinsiyet, doğum sırası, kardeş sayısı, anaokuluna devam süresi, anaokuluna gitmeden önce çocuğun bakımını üstlenen kişi, annenin çalışma durumu, ebeveynlerin öğrenim düzeyi ve yaşı değişkenlerinin çocukların sosyal davranışlarında farklılık yaratıp yaratmadığını belirlemek; çocuğun yaşı ve cinsiyeti, sahip olunan çocuk sayısı, anaokuluna gitmeden önce çocuğun bakımını üstlenen kişi, kadının çalışma durumu, eşlerin öğrenim düzeyi ve yaşı, evlenme biçimi, evlilik süresi, aile yapısı değişkenlerinin ebeveynlerin evlilik uyumlarında farklılık yaratıp yaratmadığını incelemek amaçlanmıştır. Ayrıca çocukların sosyal davranışları ile ebeveynlerin evlilik uyumları arasında bir ilişki olup olmadığı da incelenmiştir. Araştırma, Ankara’da orta sosyo-ekonomik düzeydeki beş anaokuluna devam eden dört-beş yaş grubundaki iki yüz kırk çocuk ve bu çocukların anneleri üzerinde yürütülmüştür. Her anaokulundan eşit sayıda alınan çocuklar, ayrıca yaş ve cinsiyetlerine göre eşitlenmiştir. Araştırmada çocukların kendilerine ve ailelerine ilişkin bazı özellikleri saptamak için “Genel Bilgi Formu”, çocukların sosyal davranışlarının gelişimini değerlendirmek için “Davranış Derecelendirme Ölçeği”, ebeveynlerin evlilik uyumlarını belirlemek için “Evlilikte Uyum Ölçeği” kullanılmıştır. Veriler, “Tek Yönlü Varyans Analizi”, “T-testi”, “Pearson Korelasyon Katsayısı Önemlilik Testi” ve “Scheffe Testi” ile değerlendirilmiştir. Araştırma sonucunda; çocuğun sosyal davranışlarında yaşın, cinsiyetin, anaokuluna devam süresinin, annenin çalışma durumunun, annenin öğrenim düzeyinin anlamlı bir farklılık yarattığı belirlenmiştir. Ebeveynlerin evlilik uyumlarında ise erkeğin öğrenim düzeyinin anlamlı bir farklılık yarattığı saptanmıştır. Ebeveynlerin evlilik uyumu ile çocuğun işbirliği davranışı arasında anlamlı bir ilişki olduğu sonucuna varılmıştır.