Albaylar Cuntası Döneminde Yunanistan’ın Türkiye Politikası (1967-1974)


Tezin Yürütüldüğü Kurum: Ankara Üniversitesi, Türk İnkılap Tarihi Enstitüsü, Türkiye

Tezin Onay Tarihi: 2010

Tezin Dili: Türkçe

Öğrenci: Çiğdem KILIÇOĞLU

Danışman: TEMUÇİN FAİK ERTAN

Özet:

1950’lerde Türkiye ile Yunanistan’ın Batı Bloku ile bütünleşme süreci, ikiliilişkilere olumlu yansırken, 1950’lerin ortasında patlak veren Kıbrıs kriziyle birlikteilişkilerde yeni bir döneme girilmiş ve bu tarihten sonra Türk-Yunan ilişkileri önemlibir gelişme kaydedememiştir.1960’larda her iki ülkede de sol muhalefetin güçlenmesi, iktidardaki sağpartilerin konumlarının sarsılmasına yol açarken, Yunanistan’da ciddi bir siyasi krizortaya çıkmış ve 1965’ten 1967’ye kadar ülke istikrarsız koalisyonlar tarafındanyönetilmiştir. Bu siyasi kriz 21 Nisan 1967’de Albayların yönetime el koymasıylasona ermiştir.21 Nisan darbesi, iki bloklu bir uluslararası sistemde, ABD ile SSCB arasındaortaya çıkan çatışmanın, gerginliğin ve rekabetin, Balkanlar’da kendini gösterenmilitarist ve totaliter bir yönetim biçimi olarak ifadesidir. Yedi yıl süren diktatörlükdönemi Yunanistan için “karanlık dönem”dir ve bu dönemde Yunanistan dışpolitikada “yalnız”ı oynamıştır.Yunanistan’ın Türkiye ile olan ilişkilerine Kıbrıs sorunundan başka,1970’lerde bir de Ege sorunları eklenmiştir. İkili ilişkilerdeki aksaklıklar, her ikiülkede de azınlıklara uygulanan politikalar üzerinde de etkili olmuş, özellikle dışpolitikada Albaylar Cuntası’nın Türkiye ile her çatışması, Batı Trakya Türkazınlığına baskı uygulama şeklinde kendini göstermiştir.1973’te Cunta yönetimi el değiştirmiş ve bu tarihten itibaren Türkiye ileilişkilerde gerilim artmıştır. Yunanistan’ın Temmuz 1974’te Kıbrıs’taki darbegirişimi, Türkiye’nin adaya müdahalesine gerekçe oluşturmuştur. Türkiye’ninKıbrıs’a müdahalesi dolaylı olarak Yunanistan’daki Cunta’nın devrilmesine zeminhazırlamış ve Yunanistan yedi yıllık karanlık dönemin sonunda demokrasiyekavuşmuştur.