Akademik Veri Yönetim Sistemi
Tezin Türü: Doktora
Tezin Yürütüldüğü Kurum: Ankara Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Türkiye
Tezin Onay Tarihi: 2020
Tezin Dili: Türkçe
Öğrenci: QUYET PHAN VAN
Danışman: HİJRAN YAVUZCAN
Özet:Bu tez çalışmasında, Güllük Körfezinde bulunan off-shore kafeslerde yetiştiriciliği yapılan levrek (Dicentrarchus labrax) ve çipura (Sparus aurata) balıklarında bulunan ektoparazitler mevsimsel olarak incelenmiştir. Çalışmada 175 adet levrek ve 175 çipura olmak üzere toplam 350 balık incelenmiştir. Balıklarda yapılan incelemeler soncunda genel parazit prevalansı levrek balıklarında %97.14, çipura balıklarında ise %50.28 olarak belirlenmiştir. Levrek balıklarında tespit edilen ektoparazitlerden Diplectanum aequans, Lernanthropus kroyeri ve Amyloodinium ocellatum türlerinin prevalansı sırasıyla %82.28, %58.85 ve %4.57 olarak belirlenmiştir. Levrek balıklarında parazitlere ait ortalama bolluk değerleri; D. aequans için 4.61±0.56, L. kroyeri için 1.33±0.15 ve A. ocellatum için 0.10±0.04 olarak saptanmıştır. Levrek balıklarında parazitlerin ortalama yoğunlukları, D. aequans için 5.61±0.56, L. kroyeri için 2.26±0.17 ve A. ocellatum için 2.37±0.73 olarak belirlenmiştir. Çipura balıklarında, iki ektoparazit parazit türü; Sparicotyle chrysophrii ve D. aequans saptanmıştır, bu türlerin prevalansı sırasıyla %42.85 ve %4.72 olarak saptanmıştır. Çipurada parazitlere ait ortalama bolluk değerleri; S. chrysophrii için 2.24±0.51 ve D. aequans için 0.22±0.10 olarak belirlenmiştir. Ortalama yoğunlukları ise S. chrysophrii için 5.24±0.96 ve D. aequans için 3.00±0.85 olarak belirlenmiştir. Parazitlerin ortalama uzunlukları, A. ocellatum'da 21.25±4.25 µm, D. aequans'ta 494.08±51.73 µm, S. chrysophrii'de 870.22±76.11 µm olarak ölçülmüştür. Dişi L. kroyeri parazit türünün ortalama uzunluğu 1233.42±49.51 µm, erkek L. kroyeri parazit türünün ise 1042.50±34.50 µm olarak ölçülmüştür. Balıkların solungaçlarında gözlemlenen klinik belirtilerden soluk renk, kanamalar, mukus salgısında artış ve filamentlerde erozyonlar en çok rastlanan belirtilerdir. Belirtiler arasında solungaçlarda kanama ve aşırı mukus salgısının daha yaygın olduğu görülmüştür. Genel olarak ektoparazit prevalansı levrek balıklarında çok yüksek bulunsa da çipura balıklarında saptanan parazit prevalansı da önemli düzeyde yüksektir. Ektoparazitlerden D. aequans levrek üzerinde en fazla bulunan tür iken S. chrysophrii, çipurada bulunan yaygın tür olarak tespit edilmiştir. In the present study, European sea bass (Dicentrarchus labrax) and sea bream (Sparus aurata) cultured in off-shore sea cages in Güllük Bay, Muğla were studied for the occurence of ectoparasites seasonally. A total of 350 fish including 175 sea bass and 175 sea bream from off shore cages were examined. The overall prevalence value of ectoparasites was 97.14% for sea bass and 50.28% for sea bream. In sea bass, the overall prevalences of Diplectanum aequans, Lernanthropus kroyeri and Amyloodinium ocellatum were 82.28%, 58.85% and 4.57%, respectively; the mean abundance of D. aequans was 4.61±0.56, L. kroyeri 1.33±0.15 and A. ocellatum 0.10±0.04; the mean intensity values of D. aequans, L. kroyeri and A. ocellatum were 5.61±0.56, 2.26±0.17 and 2.37±0.73, respectively. In sea bream, the prevalences of Sparicotyle chrysophrii and D. aequans were 42.85% and 4.72%, respectively. The mean abundance values of S. chrysophrii and D. aequans were 2.24±0.51 and 0.22±0.10, respectively, and the mean intensities were 5.24±0.96 and 3.00±0.85, respectively. The mean lengths of A. ocellatum, D. aequans and S. chrysophrii were 21.25±4.25, 494.08±51.73 and 870.22±76.11 µm, respectively. The mean lengths of L. kroyeri female (1233.42±49.51 µm) was higher than that of L. kroyeri male individuals (1042.50±34.50 µm). The four main clinical signs of the fish gills (pale color, haemorragie, excessive mucus and erosions in gill filaments) were observed, but the incidence of haemorragie and excessive mucus on the gills were more common in both fish species. In conclusion, it was concluded that the infestation rate of ectoparasites was higher in sea bass and relatively lower in sea bream. Among the ectoparasites detected, D. aequans was the most found species in sea bass and S. chrysophrii was highly common in sea bream.