Akademik Veri Yönetim Sistemi
Tezin Türü: Yüksek Lisans
Tezin Yürütüldüğü Kurum: Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Türkiye
Tezin Onay Tarihi: 2020
Tezin Dili: Türkçe
Öğrenci: HASAN GÜNEY GÜLEÇ
Danışman: YILDIZ ABİK
Özet:Bu çalışmanın konusu, 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu'nun 823-825. maddelerinde düzenlenen oturma hakkıdır. 743 sayılı Türk Kanunu Medenisi'nde ''sükna hakkı'' olarak isimlendirilen bu kurum, hak sahibine bir binayı veya onun bir bölümünü konut olarak kullanma yetkisini verir. Bir sınırlı aynî hak olan oturma hakkı, şahsa bağlı irtifaklar olarak anılan grup içerisinde, intifa hakkından sonra gelir. Oturma hakkı, lehine kurulduğu kişiye öyle sıkı bağlanır ki, hakkın kendisi hukuki bir işlemle devredilemez; hak sahibinin ölümü halinde de mirasçılara geçmez. Oturma hakkı bazı yönleriyle intifa hakkına benzer bir kurumdur. Bu benzerliğin bir göstergesi olan TMK m. 823/III'e göre, aksine bir düzenleme bulunmadıkça, intifa hakkına dair hükümler oturma hakkına da uygulanır. Yalnızca oturma hakkına hasredilmiş hükümlerin yetersizliği göz önünde bulundurulduğunda, oturma hakkının intifa hakkına ilişkin hükümlerden bağımsız olarak incelenmesi düşünülemez. Oturma hakkı, kural olarak hak sahibi hayatta olduğu sürece devam eder. Bir taşınmazın malik dışında bir kişi tarafından ivazsız olarak ömür boyu kullanılması, mülkiyet hakkından önemli bir taviz verilmesi anlamına gelir. Bu nedenle, oturma hakkı neredeyse her zaman yakın aile bireyleri lehine tesis edilir. Oturma hakkı temel hukuki ilişki ve kanun hükümleri çerçevesinde ifa edilmesi gereken eşyaya bağlı borçlar yaratır. Malik ve oturma hakkı sahibi arasında sürekli bir hukuki ilişkiye sebebiyet veren bu kurum, kapsamlı bir incelenmeyi hak etmektedir. The subject of this study is the right of habitation embodied in the articles 823-825 of Turkish Civil Code numbered 4721. This institution which was named after differently in the previous civil code numbered 743 gives the person entitled the authority to live in a building or a part of it. As a right in rem, the right of habitation comes after usufruct in the group of personal servitudes. Right of habitation is so bound up with the person entitled that the right itself may not be alienated with legal transactions; if the person entitled deceases, it may not be inherited by heirs. Right of habitation is a similar institution to usufruct in some aspects. According to the third clause of article 823 of the Turkish Civil Code, an indication of this similarity, unless otherwise is provided, provisions regarding usufruct shall apply to the right of habitation as well. In consideration of the lack of the provisions laid down just for the right of habitation, the examination of the right of habitation independently of the provisions regarding usufruct is out of question. Right of habitation, as a rule, continues as long as the person entitled is alive. Use of an immovable gratuitously and during lifetime by a person other than the owner means compromising the property right significantly. For this reason, the right of habitation is created almost always in favor of a family member who has a close relationship with the owner. Right of habitation creates real obligations which must be performed in the framework of the fundamental legal relationship and provisions of the law. This institution which brings about a continuous legal relationship between the owner and person entitled deserves a comprehensive examination.