Ankara ili kamu ilköğretim okulu yöneticilerinin görüşlerine göre Haydi Kızlar Okula Projesi'nin etkililiği


Tezin Türü: Yüksek Lisans

Tezin Yürütüldüğü Kurum: Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Türkiye

Tezin Onay Tarihi: 2009

Tezin Dili: Türkçe

Öğrenci: ELİF AYDIN

Danışman: YASEMİN KEPENEKCİ

Özet:

Bu araştırmada Milli Eğitim Bakanlığı ve UNICEF’in işbirliği ile 2003 yılında doğudaki 10 ilde başlatılan ve 2006 yılı itibariyle 81 ilde de uygulamaya konulan “Haydi Kızlar Okula Kampanyası”nın etkililiğine ilişkin okul yöneticilerinin görüşlerinin ve kampanyanın geliştirilmesine yönelik önerilerinin neler olduğunun belirlenmesi amaçlanmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu, 2007–2008 Eğitim Öğretim yılında, Ankara İli Belediyesi sınırları içinde yer alan ve Haydi Kızlar Okula Projesi kapsamında yürütülen kampanyayı uygulayan kamu ilköğretim okullarında görev yapan ve araştırmaya katılmaya istekli 20 kamu ilköğretim okulu yöneticisi oluşturmuştur. Araştırmada nitel araştırma yöntemi kullanılmıştır. Bu araştırmada kamu ilköğretim okulları yöneticilerinin yürütülen kampanyanın etkililiğine ilişkin görüşleri, bu okullarda çalışan yöneticiler ile yapılan görüşmeler ile ortaya konmuştur. Veri toplama aracı olarak geliştirilen görüşme formu kullanılarak elde edilen veriler, yazılı metin haline getirildikten sonra içerik analizi yöntemiyle analiz edilmiştir. Bu araştırmada elde edilen önemli bulgular ise şöyledir: Haydi Kızlar Okula Kampanyası hiç okula gitmemiş kız çocuklarını okula kazandırmaktan çok okula başlamış ama çeşitli nedenlerle ara vermiş ya da okulu bırakmış çocukların okula tekrar kazandırılmasında daha etkilidir. Ancak devamsızlık yapan öğrencilerin devamı sağlansa bile bu öğrenciler bir süre sonra tekrar devamsızlık yapmaya başlamaktadır; çünkü kampanya öğrencinin ya da çocuğunu okula göndermek istemeyen ailenin yaşadığı sorunları çözmede etkili olamamaktadır. Aileleri eğitimin önemi ve gerekliliği konusunda ikna edebilmek için ailelerin de eğitilmesi, bilinçlendirilmesi gerekmektedir. Okula kazandırılan çocuklar kendilerinden çok küçük çocuklarla aynı sınıfı paylaşmak zorunda kalmaları nedeniyle de okula devam etme konusunda isteksiz davranmaktadırlar. Kampanya okula kazandırılan öğrencilerin gereksinimlerini karşılamada da yetersizdir. Okula kazandırılan öğrenciden çok okula kazandırılamayan çocuklar üzerinde yoğunlaşılmakta ve kazandırılan çocuğun nitelikli bir eğitim almasını amaçlamaktan çok, ne kadar çocuğun okula kazandırıldığı yönünde sayısal verilerle ilgilenilmektedir. Kampanya ile ilgili olan diğer kurum ve kuruluşlar arasında işbirliği de yeterli değildir. kampanyanın iş yükü daha çok okulların üzerindendir. Tüm kampanya destekçileri sorumluluğu paylaşmalı ve bu konuda özendirici çalışmalar yapılmalıdır.