Akademik Veri Yönetim Sistemi
Tezin Türü: Tıpta Uzmanlık
Tezin Yürütüldüğü Kurum: Ankara Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Türkiye
Tezin Onay Tarihi: 2010
Tezin Dili: Türkçe
Öğrenci: SELÇUK ÖZTÜRK
Danışman: MUSTAFA KILIÇKAP
Özet:Giriş: Romatizmal mitral darlığı progresyon gösteren bir hastalıktır. Bu çalışmada mitral darlığının progresyon hızı ve progresyon üzerine etkili faktörleri araştırmanın yanında, şu hipotezi de test etmeyi amaçladık: Başlangıçtaki romatizmal atağın veya devam eden inflamatuvar aktivitenin şiddeti ne kadar fazla ise mitral kapaktaki ilerleme hızı o kadar fazla olacaktır düşüncesiyle diğer kapakların etkilenimini de içeren toplam kapak skoru adında bir değişken oluşturduk ve bu değişkenin mitral darlığında progresyonu gösterip göstermediğini test etmeyi amaçladık. Metod: En az 1 yıl takibi olan 316 romatizmal mitral darlıklı hastanın 2 boyutlu ve Doppler ekokardiyografik verilerini (mitral kapak alanı, transmitral gradient, kapak yetmezlik dereceleri, sol atrium çapı, pulmoner arter sistolik basıncı) retrospektif olarak inceledik. Bu verilerin takipte değişimi ve yıllık mitral kapakta daralma hızı belirlendi. Mitral kapak alanındaki değişimi belirleyen faktörleri tanımlamak amacıyla yapılan çok değişkenli analize başlangıç mitral kapak alanı, yaş, cinsiyet, mitral yetmezliği (<2 ve ?2 şeklinde kategorize), aort yetmezliği (<2 ve ?2 şeklinde kategorize), başlangıç mitral kapak gradienti, takip süresi (yıl), mitral kapak skoru ve toplam kapak skoru değişkenleri alındı. Toplam kapak skoru değişkeni mitral kapak skorunu da içerdiğinden her biri için ayrı bir model oluşturuldu. Bulgular: Ortalama takip süresi 4,2+2,4 yıl, ortalama yaş 48,9+12,8 bulundu. Takipte mitral kapak alanı 2,0+0,6 cm2 den 1,74+0,5 cm2 `ye düştü (p<0,001). Mitral kapakta yıllık daralma hızı ortalama 0,071 + 0,095 cm2/yıl , median 0,046 cm2/yıl (min: 0,0; max: 0,69; IQR: 0,92) olarak bulundu. Mitral kapak alanı 316 hastanın 95'inde takipte hiç değişmedi (%30,1).Çok değişkenli analizde takip süresine ek olarak başlangıç mitral kapak alanının daha büyük olmasının ve mitral kapak skorunun yüksek olmasının mitral darlığında progresyonu belirleyici faktörler olduğu sonucuna varıldı. ?2. derece aort yetmezliğinin varlığı progresyonun daha fazla olması yönünde eğilim oluşturdu (p=0,07). Bu dört faktörün oluşturduğu model mitral darlığı etkileyen faktörlerin %23,8'ini gösterdi. (R2= 0,238). Mitral kapak skoru yerine toplam kapak skoru konularak yapılan modelin (model2) R2 değeri 0,243 olarak bulundu. Sonuç: Romatizmal mitral darlığı progresyonu ile ilgili bugüne kadar yapılmış en fazla hasta sayısını içeren bu çalışmada başlangıç mitral kapak alanının büyük olması ve mitral kapak skoru veya toplam kapak skorunun fazla olmasının mitral darlığının progresyonunda prediktif değerlerinin olduğu görüldü. Ancak oluşturduğumuz çok değişkenli modellerin mitral kapak alanındaki değişimin (azalmanın) ancak %24 ünü açıklayabildiğini saptadık. Geliştirmiş olduğumuz toplam kapak skorunun mitral kapak skoruna ek belirgin bir prediktif değeri saptanmadı.AbstractBackground: Rheumatic mitral stenosis is a progressive valvular disease. In this study we evaluated the determinants and progression rate of mitral stenosis. In addition, we aimed to examine a new hypothesis: Severity of initial rheumatic insult or continuing inflammatory activity may be a responsible factor for the rapid progression of mitral stenosis, and these factors may be predicted by the involvement of other valves and the severity of other valvular lesion. Therefore we developed a total valvular score and assess its role for the progression of mitral stenosis. Methods: Three hundred and sixteen patients with mitral stenosis and at least 1 year follow-up were retrospectively evaluated with two-dimensional and Doppler echocardiography. Their echocardiographic database (planimetric mitral valve area, mean mitral gradient left atrial diameter,pulmonary arterial pressure, degree of valves regurgitation) were analyzed. Changes in these parameters during the follow-up, and annual rate of progression were evaluated. Multiple regression analysis was used to determine the determinants of progression by entering the variables of baseline mitral valve area, gender, age, the degree of mitral regurgitation (categorized to <2 and > 2), degree of aort regurgitation (categorized to <2 and > 2), baseline mitral valve gradient, follow-up time(years), mitral valve score and total valve score to the model. Because of total valve score includes mitral valve score, we make two different models for each other. Results: Mean follow-up was 4,2+ 2,4 year, and mean age was 48,9+12,8 years. During the follow-up period mitral valve area reduced from 2,0+0,6 cm2 to 1,74+0,5 cm2 (p<0.001). Annual rate of loss of mitral valve area was 0,071 + 0,095 cm2/year median 0,046 cm2/year (min: 0,0; max: 0,69; IQR: 0,92) In 95 patients (%30) there was no decrease in mitral valve area over a mean follow-up period . In multiple regression analysis, in addition to longer follow-up time ; larger baseline mitral valve area, higher mitral valve score were found to be the predictors of loss of mitral valve area. Presence of > 2. degree of aort valve regurgitation make a trend toward to predicting loss of mitral valve area (p=0,07) Only 24% of the change in mitral valve area/year could be explained by these four variables (R2 = 0.238). With putting total valve score into model(model 2), instead of mitral valve score, we found value of R2 = 0,243. Conclusion: In this largest reported data evaluating the progression rate and the predictors of mitral stenosis by echocardiography, we demonstrated that the baseline mitral valve area and the mitral valvular score predict the progression of mitral stenosis. However, our multivariable models explained only %24 of factors that are related with mitral valve progression. Total valvular score did not provide substantial additional information beyond the mitral valvular score did.