Akademik Veri Yönetim Sistemi
Tezin Türü: Doktora
Tezin Yürütüldüğü Kurum: Ankara Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Türkiye
Tezin Onay Tarihi: 2012
Tezin Dili: Türkçe
Öğrenci: GÜL DİNÇ
Danışman: ARZU MÜJDECİ
Özet:Bu çalışmanın amacı dört farklı restoratif materyalin (Filtek Supreme XT, Filtek Silorane, Dyract Extra ve Alpha-Fill) mine ve dentine makaslama bağlanma dayanımları üzerine iki farklı sürede uygulanan ozon tedavisinin ve ozon tedavisini takiben redüktan solüsyon uygulamasının etkisini in vitro olarak incelemektir.Çalışmamızda 400 adet çürüksüz insan molar dişi kullanıldı. Mine ve dentin gruplarını oluşturmak üzere rastgele 2 gruba ayrılan dişlerde, düz mine ve dentin yüzeyleri oluşturuldu. Her bir grup da kendi arasında 5 alt gruba ayrılarak, Grup 1'e 20 s ozon uygulaması, Grup 2'ye 20 s ozon + reduktan solüsyon uygulaması, Grup 3'e 80 s ozon uygulaması, Grup 4' e 80 s ozon + reduktan solüsyon uygulaması yapıldı. Grup 5'e ise kontrol grubunu oluşturması amacıyla hiçbir işlem uygulanmadı. Her bir alt grup da daha sonra, kendi arasında 4 alt gruba ayrıldı ve seçilen 4 farklı restoratif materyal ile üretici tavsiyesine göre restore edildi. Makaslama bağlanma dayanımlarının elde edilebilmesi amacıyla örnekler dakikada 0,5 mm çapraz hız uygulanan Instron cihazında makaslama testine maruz bırakıldı. Elde edilen değerler MPa cinsinden kaydedildi. Oluşan başarısızlık yüzeyleri, stereomikroskopta incelenerek başarısızlık tipleri tespit edildi. Mine ve dentin üzerine iki farklı sürede uygulanan ozon tedavisinin ve ozon tedavisini takiben redüktan solüsyon uygulamasının etkisini incelemek amacıyla örnekler, SEM' de incelendi. Bağlanma dayanımı değerleri istatistiksel olarak Welch ANOVA ve Bonferroni testleri ile değerlendirildi (p<0,05).Restoratif materyal ya da deney grubu (G1-G5) ayrımı yapılmaksızın mine ve dentin grupları karşılaştırıldığında; dentin grubu bağlanma dayanımının, mine grubundan daha yüksek olduğu bulunmuştur (p<0,05). Restoratif materyal ya da diş yüzeyi (mine/dentin) ayrımı yapılmaksızın toplamda ozon uygulanmamasıyla karşılaştırıldığında tek başına 20 s veya 80s ozon uygulamasının bağlanma dayanımı azaltmadığı, ozon+ solüsyonu kullanımının ise bağlanma dayanımı azalttığı saptanmıştır. Hangi restoratif materyal olduğuna bakılmaksızın minede hem 20 s ozon+ redüktan solüsyonun hem de 80 s ozon+ redüktan solüsyonu uygulamasının bağlanmayı önemli derecede azalttığı, dentinde ise yalnızca 80 s ozon+redüktan solüsyonu sonucu bağlanmanın olumsuz yönde etkilendiği görülmüştür (p<0,05). Dyract Extra restoratif materyalin minede tek başına 80 s ozon uygulanan grubu dışında, hem mine hem de dentinde restoratif materyallerin hiç birinde tek başına ozon uygulamaları bağlanma kuvvetini etkilememiştir. Her bir deney grubunda restoratif materyaller arasındaki bağlanma dayanımı değerleri karşılaştırıldığında ise mine ve dentinde istatistiksel olarak anlamlı farklılıklar bulunmuştur, ozonun farklı restoratif materyallerin bağlanmasını farklı şekillerde etkilediği görülmüştür. SEM' de yapılan incelemelerde, iki farklı sürede uygulanan ozon tedavisinin ve ozon tedavisini takiben redüktan solüsyonu uygulamasının mine morfolojisini değiştirmediği görülmüştür. Ancak dentinde 80 s ozon + 60 s redüktan solüsyon uygulaması pürüzlenmeye ve dentin kanal ağızlarında kapanmaya yol açmıştır. Ozonun tek başına uygulandığında kavite dezenfektanı olarak kullanılabileceği, ancak bu sonucun uzun dönem çalışmalarla da desteklenmesi gerektiği kanısındayız. AbstractThe purpose of this study is to investigate the effect of ozone treatment for two different exposure time solely and followed by reductant solution in vitro on the enamel and dentin shear bond strength of four different restorative material (Filtek Supreme XT, Filtek Silorane, Dyract Extra ve Alpha-Fill).In our study 400 human healthy molar teeth were used. The teeth were randomly assigned into enamel and dentin groups and corresponding smooth surfaces were achieved. Each group was subsequently divided into five subgroups: the teeth in consecutive subgroups were exposed to 20 s of ozone, 20 s of ozone followed by reductant solution, 80 s of ozone and 80 s of ozone followed by reductant solution, respectively. The fifth subgroups were assigned as control group. Then each tooth in the subgroups were randomly selected for restoration with one of four different restorative material. In order to measure the shear bonding forces, samples were tested with Instron device (0,5 mm/min cross speed). Results were recorded as MPa. Then the fractured surfaces were analyzed with stereomicroscope in order to determine the type of failure. Finally, the tooth samples within each group were evaluated with SEM and the effect of ozone and reductant solution on the bond strength were assessed. Bond strength values were calculated with Welch ANOVA and Bonferroni tests and p values lower than 0.05 were assumed as statistically significant.The overall bond strength was found to be higher in the dentin group than the enamel group (p<0,05). Ozone treatment followed by reductant solution was shown to reduce the bond strength in both of the groups, but this effect was not observed in only groups treated with ozone, except the subgroup exposed to 80 s of ozone and restored with Dyract Extra in enamel. Both 20 s and 80 s of ozone followed by reductant solution was found to reduce the bond strength significantly in enamel group regardless of the type of the restorative material. In contrast, the bond strength in dentin group was only reduced by 80 s of ozone followed by reductant solution (p<0,05). In each experimental group, the difference between the bond strength of four different restorative material in dentin and enamel groups was statistically significant, ozone treatment was found to affect the bond strength of different material in different degrees. In SEM analyses, we found that ozone treatment with and without reductant solution exposure did not change enamel morphology. However, 80 s of ozone followed by reductant solution resulted in rough dentin surfaces and occluded dentin tubules. We concluded that ozone treatment may be useful in disinfection of the cavities but we believe that this result should be confirmed by long-term studies.