Akademik Veri Yönetim Sistemi
Tezin Türü: Yüksek Lisans
Tezin Yürütüldüğü Kurum: Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Türkiye
Tezin Onay Tarihi: 2020
Tezin Dili: Türkçe
Öğrenci: SENGÜL KILINÇ
Danışman: NİMET ÖZBEK
Özet:Bu tez çalışmasında Türkiye'nin mülteci koruma sistemine Avrupa dışından gelerek dahil olmuş sığınmacıları bir gün mutlaka ülkeyi terk etmesi beklenen özne olarak sabitleyen diskur, ülkede kimin kalıcı olabileceğini tesis eden hakim politik anlayış içerisinden değerlendirmeye tutulmaktadır. Bu bağlamda mülteci koruma sistemini ulus kurucu "makbullük hiyerarşisi" anlayışı ve AB'nin "dışsallaştırma" politikalarının ikili gölgesinde şekillendiren politik çehrenin "hukuki şiddet" ve "sürüncemeli belirsizlik" mekanı olarak Türkiye'yi nasıl var ettiği tartışılmaktadır. Çalışma ile sistemin sığınmacıların neredeyse tamamına dayattığı söz konusu belirsizlik ve geçicilik algısının yaratılış koşullarının haklara erişimde gündelik yaşam karşılaşmaları içerisinden serimlenmesi hedeflenmiştir. Gerek 1951 Mültecilerin Hukuki Statüsüne İlişkin Sözleşme'ye konulan coğrafi sınırlamanın gerekse ancak sınırlı bir süre için tamamlayıcı bir koruma olabilecek Geçici Koruma'nın başat rejim olarak muhafazası, statüsüzlüğün norm olarak dayatılmasına işaret etmektedir. Kalıcı bir hukuki statüye erişimin "seçici vatandaşlık" politikaları nedeniyle seçilmiş bir grup için mümkün kılınması ve mezkûr coğrafi sınırlama hasebiyle uluslararası koruma kapsamında etkin bir mülteci korumasına sahip olamamak ülkeden çıkış için düzensiz ve riskli yolculukları göze alınabilir kılar. Tez hak temelinde erişilebilecek kalıcı bir hukuki statü ve buna eklemlenecek gelecek düşüncesinin tüm sığınmacılar için mümkün kılınabilmesinin aracı olarak coğrafi sınırlamanın kaldırılması ve sınıf temelli vatandaşlık politikalarının terk edilmesinin gerekliliğini savlamaktadır. In this thesis, the discourse which positions the asylum seekers who become involved into the Turkey's refugee protection system by coming from non-European countries is analyzed within the framework of political mentality which determines who can be permanent in the country. In this sense, it has been discussed how the political mien shaping the Turkey's refugee protection system under the dual shadow of "hierarchy of acceptability" and EU's policies of "externalization" re-creates Turkey as a venue of "legal violence" and "protracted uncertainty" for asylum seekers. The aim of the study is to expose the conditions of creation of the aforementioned perception of "uncertainty" and "temporariness" imposed on almost all asylum seekers through daily life encounters in access to basic rights. Both retaining of geographical limitation to the 1951 The Convention Relating to the Status of Refugees and the maintaining of Temporary Protection, which can only be complementary protection for a limited period, imply the imposition of a lack of permanent legal status as the norm. The fact that access to a permanent legal status is made only possible for a selected group of asylum seekers due to "selective citizenship" policies and the lack of effective refugee protection under international protection due to the mentioned geographical limitation makes irregular and risky journeys to be afforded. The thesis asserts the necessity of removing the geographical limitation and abandoning the class-based citizenship policies as means to achieve permanent legal status and perception of future for all asylum seekers.