Akademik Veri Yönetim Sistemi
Tezin Yürütüldüğü Kurum: Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Türkiye
Tezin Onay Tarihi: 2013
Tezin Dili: Türkçe
Öğrenci: Esin ESEN
Danışman: AYŞE NUR TEKMEN
Özet:Bu çalışmada, Man’yōshū’daki kadın şairlerden, sözlü geleneğin temsilcisi ve sonraki dönemlerdeki Japon kadın şiirinin içerik-ifade açısından öncülü olduğu kabul edilen ukaremelerin şiirleri, bilişsel poetikanın kavramları ve ‘okuyucu-dinleyici sorumluluğu’yla ele alınarak, ‘okuyucu-dinleyici sorumluluğu’nun Japoncada’ki artzamanlı (diachronic) yapısının tespit edilmesi hedeflenmiştir. 11 ukaremenin 17 şiiri çözümlenmiş, hepsinde ‘okuyucu-dinleyici sorumluluğu’ tespit edilmekle birlikte, ana kıtadan uzak yerlerde daha yoğun, ana kıtaya yaklaştıkça az yoğun olduğu görülmüş ancak ana kıtaya giden deniz yolu üzerindeki bir adada söylenen 3704-3705 numaralı şiirlerde yoğun olması nedeniyle bu sonuç genelleştirilememiştir. Sonuç olarak ‘okuyucu-dinleyici sorumluluğu’nun Japoncada artzamanlı (diachronic) olduğu ortaya konmuştur. Ayrıca Japon kadın edebiyatının kökenlerine dair verilere ulaşılmış, ‘okuyucu-dinleyici sorumluluğunun işleyişi, tespiti ile ilgili sonuçlar elde edilmiş; kendi içinde kuralları, sistematik yapısı olduğu ortaya konmuştur.Abstract The aim of this dissertation is to determine the diachronic existence of reader-listener responsibility in the Japanese language through the analysis of ukareme's poems in Man’yōshū with cognitive poetics and a reader-listener responsibility approach. The ukaremes were prominent representatives of the Japanese oral tradition and pioneers among Japanese women poets in terms of themes and expressions. 17 poems of 11 ukareme have been analysed and although it has been determined that reader-listener responsibilty exists in all of the poems, the density of reader-listener responsibility varies according to the distance of the place of the waka is recited, from the mainland. In most of the poems it has been observed an inclination that closer to the mainland there is less density of reader-listener responsibility but, with the exception of poems 3704 and 3705 which were written on Tsushima Island on the way to the mainland, it is not possible to generalise this result. In conclusion, this dissertation has set forth the diachronic existence of reader-listener responsibility in the Japanese language and has also reached conclusions about the functioning and determination of reader-listener responsibility which has a systematic structure and rules; and the data about the sources of Japanese women's literature has been gathered.